Polecam obejrzenie tego indyjskiego filmu, który ze względu na tematykę został zwolniony przez Rząd Indii z podatku. Aż dziw, że ta nienajnowsza przecież produkcja jest tak mało znana, chociaż jej problematyka dotyczy od 10 do 20% społeczeństwa.
Poznajemy ośmioletniego Ishaana, który w wyjątkowy sposób postrzega świat i potrafi się zachwycać jego pięknem, odnajdywanym w najmniejszych detalach – odbicie światła w kałuży, latawiec na wietrze, taniec rybek w akwarium… Dorośli jednak nie podziwiają tego, co potrafi zobaczyć chłopiec. Poganiają go, stawiają wymagania ponad jego siły, wyśmiewają.
Specyficzny sposób postrzegania świata wpędza chłopca w kłopoty w szkole – źle czyta, nie umie liczyć, pisze niezrozumiale, śni na jawie, „zawiesza się” i nie słyszy, co się wokół niego dzieje. Odrzucany i karcony Ishaan zaczyna się buntować, uciekać i sprawiać „kłopoty wychowawcze”. Nierozumiany zamyka się w sobie…… Co się wydarzy dalej obejrzyjcie sami.
Ale czy to, co napisałam powyżej nie wydaje się Wam znajome?
Rodzice dyslektyka na pewno odnajdą w postaci Ishaana wiele cech swoich dzieci.
Jakie przeżycia są udziałem „nieprzystosowanego” chłopca?
Czy wszyscy powinni myśleć tak samo?
Czy jego sposób postrzegania świata jest zły? Czy może tylko inny?
Czyż to, że się różnimy nie wzbogaca nas wszystkich?
Nie podcinajmy skrzydeł tylko dlatego, że ktoś wychodzi poza schemat!