Dlaczego dyslektykowi czytanie i pisanie sprawia tak niebywałą trudność?
Ponieważ mylą mu się kształty i dźwięki – podobne litery i podobne brzmieniowo głoski. Nie pamięta wyglądu zapisanych słów, nie może więc poprawić błędów. Ten sam wyraz pisze w różny sposób.
– Starej kadrze wydaje się, że wystarczy uczniowi powiedzieć: napisz sto razy “który” przez “ó” kreskowane. Tymczasem dyslektyk za 101 razem napisze z błędem, a za 102 znów dobrze – mówi Małgorzata Dorosz, psycholog w gimnazjum, mama dyslektyczki.
Dyslektyk ma problem z koordynacją ruchów i ustaleniem kierunków. W dorosłym życiu nie umie się dwa razy jednakowo podpisać, więc miewa kłopoty w banku.
Nie wyobrażasz sobie tego? Jeśli jesteś praworęczny, spróbuj napisać list lewą ręką. To tylko cząstka trudności dyslektyka!
Opisano je po raz pierwszy na przełomie XIX i XX wieku. W 1968 roku w USA na Światowej Konferencji Neurologów sformułowano definicję: dysleksja to “zaburzenie, które przejawia się niemożnością opanowania umiejętności czytania i pisania mimo dobrej inteligencji i dobrych warunków środowiskowych”.